Αν αφήσουμε για λίγο στην άκρη τη χαρά μας που προκριθήκαμε και περάσαμε στον τελικό του διαγωνισμού τραγουδιού eurovision 2019, θα μας έρθουν κατευθείαν οι μνήμες, οι απορίες και τα “γιατί” του πρώτου ημιτελικού.
Σίγουρα θα μας μείνει στη μνήμη η Dana International που εμφανίστηκε στη σκηνή, ίσως μικρότερη εμφανισιακά, απ’ όταν κέρδισε το 1998! Love is love ήταν το μήνυμα που ήθελε να περάσει και θεωρώ ότι και οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι με αυτό το μότο συμμετέχουν.
Το διαγωνιστικό μέρος άνοιξε η Τάμτα με το Replay, και ξεκίνησε η απογοήτευση… Άνευρη εμφάνιση, καθαρά διεκπεραιωτική και σίγουρα όχι αυτό που μας υποσχόταν στο βίντεοκλιπ. Αν ήμουν μέλος της συμμετοχής της Κύπρου, θα απέφευγα να πλησιάσω τα social media γιατί τα σχόλια ήταν από κακά έως κάκιστα. Το πέρασμα στον τελικό ίσως οφείλεται ότι η Τάμτα έκανε αρκετό θόρυβο από πριν, αλλά ο θόρυβος δεν φτάνει για να πάρεις μια καλή θέση στο τέλος. Ελπίζω ότι το Σάββατο που είναι και ο μεγάλος τελικός και η κορύφωση της eurovision 2019 θα βρει το “νεύρο” και θα μας δικαιώσει και θα δείξει αυτό που πραγματικά είναι… Μία Τάμτα που επιβάλλεται στην σκηνή.
Η Ελλάδα τα πήγε πολύ καλύτερα απ’ όσο πίστευαν εδώ οι εγχώριοι “ειδικοί” και να σας πω και την αλήθεια, ήταν και αναμενόμενο. Το Better Love ακούγεται στην Ευρώπη, μας αρέσει δε μας αρέσει. Το παραμυθένιο σκηνικό πουλάει και συμπληρώνει αυτό το τραγούδι που δεν είναι αυτό που θα σε ανεβάσει πάνω στο μπαρ, αλλά έχει μια εσωτερική δύναμη και σου προκαλεί κάτι. Ωραία η ερμηνεία της Κατερίνας Ντούσκα, αψεγάδιαστη και επιβλητική.
Το Σαν Μαρίνο ή Άγιος Μαρίνος ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Όχι. Όχι ερμηνευτικά, αν και πολύ συμπαθής ο μεσήλικας “Βαλάντης”. Η έκπληξη ήρθε προς το τέλος της βραδιάς όπου και ανακοινώθηκε ότι περνάει στον τελικό.
Για την Ισλανδία έχω να πω πολλά, αλλά θα γράψω λίγα, διότι χρειάζονται τόμοι για να εξηγήσεις και αυτό που είδαμε στις οθόνες μας, αλλά και τον απροσδόκητο χαμό που επικράτησε κάτω στην αρένα. Πέρασε και είναι στα φαβορί. Πριν αναρωτηθείτε “Γιατί;” θα θυμίσω ότι το 2005 κέρδισαν οι Lordi με το “Hard rock halleluja”.
Τα περισσότερα τραγούδια του πρώτου ημιτελικού ήταν της μιας φοράς. Τα ακούσαμε εχτές και σίγουρα δε θα τα θυμόμαστε. Υπήρξαν ανατροπές; Και ναι και όχι! Αλλά στην τελική αυτό είναι η Eurovision. Κάποιες φορές ανατρεπτική και κάποιες φορές προβλέψιμη. Εμείς την αγαπάμε σε όλες τις περιπτώσεις.
