Περισσότερο από 10 χρόνια τώρα και όχι 8, όπως λέει το σχετικό έντυπο των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων έχει στηθεί στη χώρα μία βιομηχανία εξόντωσης των παραγωγικών της δυνάμεων, σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως. Τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο βίο, πείτε μου ή μάλλον ας μας πουν οι πολιτικοί μας, έναν τομέα που πάει καλά ή έστω αχνοφαίνεται κάτι θετικό. Ο περίφημος κοινωνικός ιστός είναι σε πλήρη αποσύνθεση, η κοινωνική συνοχή για την οποία τόσος λόγος έγινε από την σημερινή “αριστερή” κυβέρνηση, πήγε στον κάλαθο των αχρήστων και πειθήνια σήμερα ακούν και εκτελούν εντολές τριών υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η απόδειξη αυτών, η οριζόντια φτωχοποίηση των περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων, μέσω υψηλής φορολογίας και συνεχούς μειώσεων μισθών και συντάξεων, που απέφερε την αποεπένδυση, την ανεργία και την ανέχεια και τραγικότερο όλων, πράγμα για το οποίο επαίρονται, τη ραγδαία αύξηση των συσσιτίων από δήμους και εκκλησία, καθώς και τη στέγαση πολλών ευάλωτων συμπολιτών μας, θύματα αυτής της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, που συνεχώς βαθαίνει.
Αυτή λοιπόν η βιομηχανία βιολογικής εξόντωσης μας, αλλά και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, εδραίωσε τον λαϊκισμό, την πόλωση μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, την σαλαμοποίηση των εθνικών θεμάτων, την κατάπτωση της Ελληνικής μας συνείδησης και γέννησε μεσίτες, για να ξεπουλήσουν τον ιδρώτα μας, το αίμα μας, τη γη που πατούμε, την ιστορία μας την ίδια, στο όνομα των μεταρρυθμίσεων, για ένα κομμάτι ψωμί.
Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν οι Έλληνες επιστήμονες να αποτελούν τα πλέον περιζήτητα μυαλά παγκοσμίως και η χώρα μας να πηγαίνει συνεχώς με την όπισθεν. Κάποιοι για αυτό ευθύνονται και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Όταν λοιπόν από τη μία πλευρά η χώρα μας βρίσκεται σε αυτά τα χάλια και από την άλλη πλευρά οι “καλοί” μας πολιτικοί, που ενδιαφέρονται να σώσουν την πατρίδα, δεν μπορούν να έρθουν σε συνεννόηση προεκλογικά, με στόχο την από κοινού διακυβέρνηση της χώρας μετεκλογικά, τότε έχουμε υποκρισία και φαρισαϊσμό στο μέγιστο βαθμό. Τότε και μόνον τότε καταλαβαίνουμε, ότι οι πολιτικοί μας νοιάζονται μόνο για τον κομματικό τους μηχανισμό, το αλισβερίσι, την δουλοπρέπεια, την δουλοκτητικότητα στον εκλογικό τους κομματικό στρατό. Παράλληλα, θέλουν να συνεχίσουν να συντηρούν ένα απονευρωμένο ένα απονεκρωμένο κρατικό διοικητικό μηχανισμό.
Εκ του αποτελέσματος δε, αποδεικνύεται ότι η πολιτική διεύθυνση αυτού του μηχανισμού είναι αναποτελεσματική και βεβαίως δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτε, χωρίς ενότητα και εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Ας ζητήσουμε λοιπόν από τους πολιτικούς μας, να αφήσουν πίσω αυτό το δουλοκτητικό κράτος που οι ίδιοι εδώ και 45 χρόνια δημιούργησαν και που νοιάζονται μόνο για την αυτοσυντήρηση του και ας κάνουν την προσπάθειά, αν αγαπούν αυτό το λαό, να το ανασυγκροτήσουν, πρωτίστως πολιτικά.
Αν λοιπόν αυτό επιτευχθεί και αν εμείς ως λαός μπορέσουμε να ενώσουμε, να συνθέσουμε δυνάμεις και μάθουμε να δρούμε συλλογικά, τότε θα μπορούμε να οραματιζόμαστε, αλλά και εν τέλει να χτίσουμε, ένα κράτος με κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή ανθρωποκεντρικό, αξιοπρεπές και μακροπρόθεσμα βιώσιμο.
Χρήστος Μαυρομιχάλης
Γ.Γραμματέας ΟΕΒΕΣ Ν.Σερρών
Μέλος Δ.Σ. ΕΒΕΣ
