«Η 8η του Μάρτη είναι πρώτα Μέρα Τιμής και Αγώνα…»
Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν απ’ τις σημαντικότερες στιγμές
του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα
ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά
της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.Zητήματα επιτακτικά σήμερα,όσο
ποτέ.
Τώρα, που τόσο ανάγκη υπάρχει για επαναπροσδιορισμό των πραγματικών
αναγκών της γυναίκας μέσα στην κρίση,δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις, η
ημέρα έχει χάσει το πολιτικό της νόημα.
Για τους Σοσιαλιστές το αίτημα της πραγματικής ισότητας των Γυναικών
παραμένει διαχρονικό και επίκαιρο .
Οι γυναίκες ιδιαίτερα σήμερα, την εποχή της κρίσης,βλέπουν τα
δικαιώματα τους που θεωρούνταν σίγουρα και ασφαλή να καταργούνται κατά
τρόπο αυθαίρετο και βάναυσο.
Πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή και να θυμηθούμε τις
κατακτήσεις και τις αρχές που υπερασπίστηκαν έμπρακτα οι Σοσιαλιστές
με νομοθετήματα ισχυρά και ακλόνητα:
Οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των
δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η
κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων,
Ο αγώνας των σοσιαλιστών στην κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου καρποφόρησε
με το νόμο 1329/1983–ενας νόμος που κυριολεκτικά άλλαξε προς τα
καλύτερα την ζωή εκατομμυρίων Eλλήνων.
Επισυνάπτω τα κύρια σημεία του νόμου :
Προβλέπει «…την εισαγωγή του πολιτικού γάμου, την πρόβλεψη από
κοινού λήψης των αποφάσεων που αφορούν τους δύο συζύγους, τη διατήρηση
του πατρικού ονόματος της γυναίκας και μετά το γάμο, την κατάργηση του
θεσμού της προίκας, τη θέσπιση ισότητας των συζύγων ως προς τη γονική
τους ιδιότητα, την αναγνώριση του συναινετικού διαζυγίου και τον
περιορισμό των λόγων μη συναινετικού χωρισμού μόνο στον «ισχυρό
κλονισμό του γάμου», τη σύνδεση του δικαιώματος διατροφής με την
αντικειμενική ανάγκη και όχι πλέον με την υπαιτιότητα, τη μείωση του
ορίου ενηλικίωσης στα 18 χρόνια, την πρόσδοση νομικών δικαιωμάτων και
υποχρεώσεων στους ανηλίκους και την πλήρη ενοποίηση των δικαιωμάτων
των εκτός γάμου παιδιών με τα δικαιώματα των γεννημένων σε γάμο
(τομέας στον οποίο η θεσμική αυτή μεταρρύθμιση είναι η περισσότερο
επαναστατική), το οικογενειακό δίκαιο απελευθερώθηκε από την ως τότε
έντονα συντηρητική ιδεολογία της νομικής ανισότητας ανάμεσα στα δύο
φύλα κι έφθασε, αν δεν ξεπέρασε, τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».
Και τόσα άλλα που οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε σθεναρά!
