Στις συζητήσεις φέτος µε τους παραγωγούς προκύπτει αβίαστα το συµπέρασµα, ότι, αν υπήρχαν εναλλακτικές τα στρέµµατα που θα δέσµευε για την νέα καλλιεργητική περίοδο το σκληρό σιτάρι µπορεί να περιορίζονταν ακόµα και στα µισά των προηγούµενων περιόδων (τον τελευταίο χρόνο δείχνει να ξεπέρασε έστω και οριακά τα 4 εκατοµµύρια στρέµµατα).
Λίγο οι τιµές που ανέκαµψαν σχεδόν από τα µέσα της προηγούµενης δεκαετίας, λίγο η συµβολαιοποίηση µε τις εταιρείες ζυµαρικών, λίγο η πρόοδος στο πολλαπλασιαστικό υλικό που υπόσχεται καλύτερο παραγωγικό αποτέλεσµα και λίγο οι στρεµµατικές αποδόσεις που βελτιώθηκαν σηµαντικά, ειδικά στα κτήµατα που εφαρµόζονται στάγδην άρδευση και σύγχρονες µεθόδους θρέψης και φυτοπροστασίας, η αλήθεια είναι πως το σκληρό σιτάρι ανέβηκε κάποιες βαθµίδες στην εκτίµηση των παραγωγών, διευρύνοντας κατά κάποιο τρόπο τη παρουσία του στο «καλλιεργητικό καλάθι» πολλών εκµεταλλεύσεων.
Βέβαια, αν εξετάσουµε προσεκτικά…
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
